Hafiza

Oysa zaman eski esyalarla dolu cati katindaki gibi geri gitse ve öylece donup kalsa ne güzel olurdu. Bir el, masanin kösesinde caprazlama duran daktiloda hikayesini yeniden yazsa olmadi bir ihtiyar, duvarda asili gaz lambasinin fitilini tutustursa isigin etrafinda toplanan cocuklara, Beyoglunun atina atlayip Kafdagina gidisini, peri kizini bin bir zahmetle bulusunu, atinin terkisine atip sarayina getirisini, Kel Oglanin, Dev Anasinin elinden kurnazlikla kurtulusunu anlatsa cocuklar ihtiyari agizlari bes karis acik dinlese, masal bittiginde Bir daha nine Nine bir daha diye yalvarsa kapinin girisindeki sobanin üstündeki caydanlik kendi kendine fokurdasa karsi duvara yasli dolaptaki siyah beyaz televizyonda Hulusi Kentmen,mecburiyetten hirsizlik yapan Tarikla Neclayi önce bir güzel azarladiktan sonra dünyanin en babacan, en merhametli komiserine dönüsüp biyigini bura bura nasihat etse Aliye Rona eline gecirdigi kazmayla köyün kötü kalpli muhtarina bir basina meydan okusa masanin kisa kenarindaki radyoda Zeki Müren, Müzeyyen Senar hic olmazsa Ahmet Özhan, Emel Sayinsarkilar söylese sokaktan üc tekerlekli el arabasiyla Dondurmam kaymak diye bagira bagira dondurmaci gecse ama zaman hic gecmemis olsa ne güzel olurdu. Iste o zaman bu ansiklopedinin arasina gizlenmis fotograf hic cekilmemis, o da bunu görmemis olacakti.