Hepsini Ben Vurdum

Dünyayi alt üst ederek yükselir annem. Sakirdayan kolyeleri ve kinali elleriyle geldigi her gece, o köseden, bir duman gibi yükselir. Odama sigmayip acik pencereden usulca disari sizar, geceye dagilir ve yildizlardan bana ulasir yumusak sesi. Parmaklarimla tutmaya calisirim etek uclarini, cocukken cekistirdigim. Her seferinde ince uzun ellerim havada kalir. Benim annem, parmaklarimin arasindan gecip giden bir bosluk. Siradan gibi görünen hallerimize metafizik bir boyuttan bakan, duyarlikli bir yaklasimla karsi duran genc bir öykücü var karsinizda. Siki bir ilk kitap. Hayal gücü, baktigi her seye fantastik bir katman ekliyor ve dönüstürüyor. Kendi evreninde durumlar yeniden tanimlaniyor. Kahkaha sayiklayan biri, kayan yildizlari toplayanlar, bir avuc toprak yutanlar, annesinin ruhuyla görüsen bir baskasi, nostaljide takilip kalanlar, haksizliklari yumruklariyla cözen bir boksör, iyilik ve kötülügü ayni anda yüzünde tasiyan insanlar ve daha nicesi Hepsini Ben Vurdumda.