Evcillesmis Beyin

Insan beyni, 20.000 yili askin bir süredir hacminin bir tenis topu kadarini kaybetti Tarihöncesinde yasamis atalarimizin beyni bizim beynimizden büyüktü. Bu garip bir durum, cünkü evrimin büyük bölümünde insan beyni büyümüstü. Son asamada gerceklesen bu kücülme, bilim, egitim ve teknolojinin ilerlemesiyle beynin de büyüyecegi varsayimina aykiri görünüyor Zeki yaratiklarin büyük beyinli oldugu düsüncesi yanlis olabilir.
Öte yandan, büyük beyinli hayvanlarin sorun cözmede daha basarili oldugunu biliyoruz. Nitekim insan beyni, gövde büyüklügüne göre olmasi beklenenden yedi kat daha büyüktür ve günümüzün karmasik yasamiyla bas edebilme yetenegimiz, gittikce daha akillilastigimiz varsayimini dogruluyor. Ama, beynimizdeki kücülme, daha büyük beynin daha fazla zeka anlamina geldigi ve bizim tarihöncesi atalarimizdan daha akilli oldugumuz görüsüne aykiri düsüyor.
Bu durumda, insan zekasinin gelisimiyle ilgili varsayimlarimizin cogu temelsiz demektir. Örnegin, Tas Caginda yasamis atalarimizin bizden daha geri olmalarinin gerektigi. Onlar da bizim kadar akilli olabilirler. Cünkü, dünya konusundaki bilgimizin cogu, kendi cabalarimizdan cok baskalarinin deneyimlerinden kazanilmistir. Insan beyni evcillestigimiz icin kücülmüs olabilir SEvcillestirme hayvanlarda kücük beyinlere yol acmakla kalmaz, ayni zamanda düsünme bicimlerini de degistirir.
Cagcil uygarlik, bir tür olarak birdenbire daha kavrayisli hale geldigimiz icin ortaya cikmadi, daha cok, evcillesmenin bir yan ürünü olan bilgi paylasimindan miras edindigimiz teknoloji ve bilgi birikimini gelistirmeyi ögrenmemiz sayesinde olustu. Uzun cocukluk dönemi bilgiyi bir kusaktan digerine aktarmak icin yararliydi, ama baslangicta evrimin bu yönde ilerlemesinin nedeni oymaktaki herkesle anlasmayi ögrenebilmemizi saglamakti. Ortak zekanin gelisimine olanak saglayan, birlikte uyum icinde yasamayi ögrenme dürtüsü idi, tersi degil. Bilgiyi paylasarak illa ki daha kavrayisli degil ama daha egitimli olduk.