Tarihyaziminda Ideoloji ve Pratikleri

Gecmisin kalintilarini, kücük ayrintilarini ya da tümden izlerini konu edinen, tüm bunlari kendisine nesne olarak atayan tarihin kendisi de artik bir nesne hüviyetindedir. Gecmisin tüm olaylarini belirli bir anlati dizgesinin unsuru haline getiren, bu olaylari tarihsellestirip, belirli bir erekselligin güdümüne birakan tarihin kendisi de artik bir olaydir. Bu, tarihin tarih oldugu, kendi erekselligini kendisinde buldugu, tarihsellesip belirli bir gündemin parcasi oldugu tarihin tarihi, yani tarihyazimidir. Hic kusku yok ki ister simdiyle gecmis arasinda bir diyalog ister tarihcinin secimlerinin dogrudan bir sonucu olsun tarih; her daim belirli bir hakikat gündemiyle hareket eder, kendi ufkuna hakikati koyar, hakikatin pesine düser. Fakat buna karsilik olarak tarihci gecmisin sahip oldugu tüm kalintilarini, ayrintilarini veya izlerini kendi baglaminda yeniden kurar, kurgular ve düzenler. Tarihin ufku hakikatle belirlenirken, tarihcinin heybesinde hakikatten fazlasi vardir. Öznel niyetler, sinifsal konumlar, ideolojik pratikler ve siyasi cikarlar tarihcinin heybesinde olan bazi fazlaliklardir. Bu fazlaliklari hesaba katmaksizin tarih bos ve yararsiz, tarihsel hakikat ise kendisine kördür. Yalniz kendisine kör olan bu hakikat, sadece kör olarak da kalmaz, ayni zamanda da zararlidir. Zira belirli iktidar odaklari namina insanlari sürülestirmek, onlari belirli bir kimligin parcasi haline getirmek icin tarih bulunmaz bir nimettir. Bu acidan önemli olan sey, insanlara tarih okutmak, fakat ne okuduklarindan onlari haberdar etmemektir. Belki tarihyaziminin bir disiplin, bir zanaat ya da bir varolus kipi olarak tarihin tarihsel bir dökümü olarak islevi de buradadir Okutulanin neden okutuldugunu okutmak...