Incirlik Romani

Cukurova Üclemesi diye anmaktan hoslandigim Kücük Amerika calismasinin ilk kitabi Incirlik Romani olacakti. Daha dogrusu, tek kitap olarak tasarlanmisti. Hayatimin en dinamik dönemini gecirdigim gazeteyle yolum ayrildiginda, sapkami önüme koyup düsünmüstüm, bundan sonra ne yapmaliyim, diye. Öyle ya, gazeteci olarak Adanada gelinebilecek bazi görevlere gelmis, Ziya Pasanin deyimiyle rütbe - i aklimizla mesleki liyakatimizi kanitlamistik. Sayisiz röportaj, cok sayida dizi yazi, yarisi inceleme arastirma, yarisi yazinsal on altisi yayinlanmis, yirminin üzerinde kitaba imza atmistik. Adanada, Cukurovada, Anadoluda, Ortadoguda en yakici konularda kapsamli calis-malar yapmitik.Gelinen nokta, köklü bir karar almayi dayatmisti. Her ne denli kendimi orta yasli genc görsem de, kronolojik yas göstergem acisindan bir zamanlar baskalari icin yasli ihtiyar nitemini acimadan kullandigim yaslara gelmistim. Alacagim kararin ilk maddesi halkima, ülkeme hizmet baglaminda vazgecilemez bir öneri gelmedigi takdirde gazetecilik calismalarimi kurumsal cercevede sürdürmemek olmaliydi. Bundan sonra kendimi bütünüyle edebiyata yazina vermeli, notlari yillardir masamin üzerinde bekleyen öykülerle romanlara yogunlasmaliydim. Gazetecilikle iliskilerimi arastirma inceleme calismalari, arada bir makale, fikra yazimi cizgisinde, zaman zaman gelmesi olasi calismalarda görev alarak sürdürmeliydim. CÜ Iletisim Fakül-tesinde Habercilik, NHKM Adanada Yazinevi kurmaca yazin deneyimleri tasarilarim arasinda yoktu. Artik gazeteci yazar degil, yazar gazeteci nitemine uygun bir calisma dünyasi kurmaliydim. Söz konusu mahsuplasmada yaptigim kapsamli calismalari düsününce Incirliki yazmadigimin ayrimina vardim. Bu durumda, önce Incirliki yazmali, daha sonra öykü tepecikleriyle roman daglari arasindaki bana ait o dünyaya girmeliydim; bir daha hic cikmamacasina. Hemen Incirlik notlarimi derlemeye, alan calismasi yapmaya baladim. Calismanin bu asamasini büyük oranda bitirdim de.Ne ki, hayatin gercekleri, her zaman oldugu gibi, yine yüregimin gazetecilik tartimiyla atan yanini yakaladi. Baskan kitabi elime dogdu adeta. Yazmasam olmazdi; halkima karsi sucluluk duygusu bogardi beni. Böylece Kücük Amerika üst basligi kendini dayatti. Incirlik, ikinci kitap olacakken Baskan, Kumpasi cagirinca ücüncülüge ertelendi. Kumpasi da yazmasam olmazdi.Gazetecilik deneyimlerimle yazinsal birikimim, gerceklik konusundaki düsüncelerimi kökten degistirmisti. Incirlik nasilsa oradaydi. Bir yere gitmeyecegi gibi islevinde herhangi degisiklik de olmayacakti. Incirlik gercekligini nasil yazarsam yazayim, yazacaklarim her cevrenin kendi yapilanmasina, bakis acisina göre degerlendirilecekti, nasilsa... Önceki iki kitap gibi bu da bilimsel bir calisma olmayacakti. Gazeteci, edebiyatci kimligimin sundugu özgür olanaklarla bicimlendirilecekti. Yazinsal bir dil öncelendigi, bicemin de buna göre kurgulandigi kitabin kim-ligi neden Incirlik söylenceleri baskin bir anlati, inceleme calismasi olmasindi... Söylence, gerceklikle ilgisiz seyler, diye nitelenebilir hemen. Ne ki, Incirlik konusunda en hakiki, en has ya da en gercek gercekler diye yazsam bile köktenci suclamalarin, yalanlamalarin yani sira kimilerinin en azindan yok canimla baslayan tümceler kurmasi kacinilmazdi. Ben de, bu durumda, pesin yanit olarak söylencelerle bicimlendirilmis bir fantastik anlati yazmaliyim, diye düsündüm. Okuyan, algiladigi, diledigi gerceklige uygun cikarsamalarda bulunabilmeliydi. Bir roman olmamasina karsin, bir romanda kullanilabilecek pek cok veri olduguna, agirlikli olarak böyle bir üst dil yeglendigine göre, dileyen, kitabi Incirlik romani niyetine de okuyabilmeliydi.