Enstantaneler

Bazen asla iki kisiyken oldugun kadar yalniz degilsindir. Cennetten sürgünün kücük bir kutsal temsili. Claudio Magris Enstantanelerde 1999-2016 yillari arasinda yazdigi bir anlik görüntüler koleksiyonu olusturuyor. Günlük, siyasi ve özel hayata irili ufakli kesikler atiyor. Anlamsizlik ve yüzeysellik ucurumlarini gizleyen yanlis inanclari, deyimleri ve davranislari damgaliyor; insan ruhunun enginligini ortaya cikaran kücük, gizli davranislarin altini ciziyor. Bu özgün ahlakci, bize asla nasil olmamiz veya yasamamiz gerektigini söylemiyor. Ancak bizi, kendimize titizlikle ve hassasiyetle bakmaya davet ediyor. Sonunda da bizi bir davetle selamliyor Otuz yildan fazla bir süre önce Linz Katedralinin kapisinda okudugum bir yazit, ancak yeniden gülebildigin zaman, gercekten affedilmis olursun, diyordu.