Psychomotoryka jako praktyka spo¿eczna

W prowokuj-cy do my-lenia sposób autor analizuje praktyki psychomotoryczne stosowane w --obkach w Kurytybie w latach 1986-1994, przyjmuj-c je jako praktyk- spo-eczn-. Traktuj-c praktyki cielesne jako praktyki spo-eczne, mo-na sproblematyzowä koncepcje ciäa i psychomotoryczno-ci obecne w edukacji wczesnoszkolnej, podkre-laj-c ich podstawy w ró-nych i antagonistycznych koncepcjach cz-owieka i jego relacji cielesnych: idealistycznej i dualistycznej koncepcji, która zajmuje si- ciäem w sposób naturalistyczny, oraz koncepcji mechanistycznej, w przeciwie-stwie do materialistycznej, która poszukuje historycznych i spo-ecznych determinacji, aby stworzy- cz-owieka jako intelektualn- / cielesn- cäo--. W rezultacie kontekstualizuje spo-ecze-stwo kapitalistyczne jako historyczn- cäo--, w której fizyczne ciäo ludzkie podlega determinacjom przestrzeni, czasu i rytmu w celu oszcz-dzania ruchu, zgodnie z wymogami wyzysku si-y roboczej do produkcji towarów, w ramach spo-ecznej relacji kapitäu i pracy najemnej.

Doctora en Educación (UFPR-2007), Maestra en Educación (UTP-2002), Pedagoga (UTP - 2000), Miembro de la Asociación Brasileña de Psicomotricidad (SBP- 019/94). Tiene formación en Psicomotricidad Relacional (AECR - Barcelona, 1993), Análisis Corporal Relacional (SIAC - Francia, 1997), Abordaje Corporal Bioenergético (NPC - Curitiba, 1987).