Cemre Düstü

Beni sevmeseydin, yüzüme tükürür giderdin.
Beni biraz sevseydin, beni ele verirdin, cezami cekeyim diye, yapabilirdin bunu. Ama beni cok sevseydin, Cemre... Beni cok sevseydin, kalbime sikardin.
Ve beni o kadar sevdigi icin de kendi kalbine...
Cemre, Topraka düsmüstür. Ve Toprak onu yakmistir. Cemre artik bahar degildir. Sonsuz bir kara kistir.
Sevdigi kadinin hayatini kurtarmak isterken onu atesin ortasina atan Toprak icin hatasinin bedeli agir olur. Ancak baharin yeniden gelecegine inanci tamdir cünkü Cemreyi icinde, bir kursun yarasinin islemedigi kalbinde saklamistir.
Toprak, parlak, kizil bir ates topu dünyayi yeniden isitsin diye canini vermeye hazirdir ancak Cemre ondan canini istemiyordur.
Asi boyali koyu kirmizi gecmislerinin ve simsiyah geleceklerinin üzerine beyaz bir perde cekmek ve filmi bastan yazmak istiyordur.
Karanlik gölgelerin hüküm sürdügü bu yolda mutlu son var midir Kara kisin sonu, sonsuz bahar midir