Bir Dagin Hikayesi

Dagi dag oldugu icin seviyordum. Biz daha gölgedeyken günesin aydinlattigimuhtesem ve sakin yüzeyini seviyordum. Masmavi yansiyan buzlari sirtladigikuvvetli omuzlarini, meralarin agaclar ve döküntü kayalarla nöbetlese yerdegistirdigi yamaclarini, devasa bir agacin köklerini andiran ve her biri, derecikleri,selaleleri, gölleri ve cayirlari ile vadilere ayrilmis yayvan güclü kollarini, kayaliküzerinde büyüyen sari veya yesil yosundan otlarin arasinda parlayan tasa kadar,dagin her seyini seviyordum.Daha önce kimse böyle anlatmadi Dagi. Sadece bir hikaye anlatmiyor ve sadeceilahi bir mimariyi gözlerimizin önüne sermiyor, caglarin ve bin yillarin ötesinde,dünyanin baslangicindan bu yana topragin, kayalarin, ciglarin ve buzullarinaltindan zirvelere dogru yankilanarak yükselen güclü isigini, o büyülü sesini geriveriyor. Fransanin Anarsist Cografyacisi lisée Reclus bu essiz müzigi duymamizi,bu muazzam büyüklügü görmemizi, özgürlügün cagrisi olan Dagin bu ölümsüzruhuyla yeniden birlesmemizi istiyor.Bambaska bir gözle bakacaksiniz Daga her zamankinden farkli görecek,isitecek, onu simdiye dek hic olmadigi kadar coskulu ve derinden hissedeceksiniz