Kalbime Üc Cemre Düstü

Askla feveran edip, savrulup durdum. Can cekistim ama sonunda hayata tutundum. Ögrendim ki, ögrenmem gerekliydi yasamadan yaslanilmayacagini. Yaslanmanin fiziksel cöküs degil, bilissel yükselis oldugunu ögrendim. Insan yasadikca degil, ögrendikce yaslaniyormus. Yaslanmak da, yasamak da tecrübeymis aslinda. Üc bes senede yaslandim. Denemeye, tecrübe etmeye karar verdim. Denedikce yanildim, yanildikca yeniden denedim. Yanilmalarimin yaralariyla canim yandi, her canim yandiginda bir sonrakine hazirlandim. Sonunda savasmaya basladim, düsman da ben, müttefik de ben. Pervasizca savurdum kilicimi önce ama yalnizca kendimi yaraladigimi anladim. Toprak kokusunda düstüm dizlerimin üstüne, camura bulandim. Pes edecekken elini uzatti...
Kazanmadigin bir seyi kaybedemezsin ki dedi.