Madam Pylinska ve Chopinin Sirri

Chopini calmak istiyorsaniz önce kendinize dokunmaniz gerekir. Cünkü bazi melodiler sadece kulaga degil, kalbin derin catlaklarina yazilir.
Dokuz yasindaki Ericin hayati, bir pazar günü, zarif ve tutkulu teyzesinin piyano basina oturusuyla degisir. O günden sonra müzik, özellikle de Chopin, onun icin bir tutkudan fazlasi olur. Ama yillar gecse de parmaklarinda o büyü bir türlü filizlenmez.
Careyi, alisilmis kurallari hice sayan bir ögretmende, Madam Pylinskada arar. Ne var ki bu gizemli kadin, notalardan cok sessizligi, teknikten cok sezgiyi, sabirdan cok duyguyu ögretmeyi tercih eder.
Eric-Emmanuel Schmitt bu zarif anlatida yalnizca müzikle degil, insanin kendisiyle kurdugu o ince, kirilgan bagla da ilgilenir. Belki de mesele Chopini calmak degil; onunla ayni duyguda bulusabilmektir.