Sinir Oldum

Neden tozpembe degildi ki her baktigim yer Bulutlarin üzerine yatsam, tepinsem, mincik mincik her yanini siksam olmaz miydi Ahh su aynalar, sadece olani gösteriyorlar, olmayanlari da gösterseler ya...
Ne de güzel olurdu... Hayat mi acimasiz yoksa hayata yön verenler mi Kurallar mi zor, yoksa kural koyanlar mi zorlayici Ya insanlar... Kücücük kalpleri var, dünyalar kadar kederleri. Hayati kendi elleriyle zorlastirip sisirirken kücük bir igne batirip hava kacirtmiyorlar. Birakin hayatin havasini, sönsün gitsin... Sistikce üfürmeyin, üfürdükce nefessiz kalmayin... Dogarken yükleniyor omuzlarimiza nefeslerde üfürülen kederler... Isyan ediyoruz aglayarak ama nafile, susturuyorlar bizi... Pispisliyorlar durmadan, bildigin avutuyorlar bizi... Sinir olasim geliyor. Yok yok, gelmiyor, düpedüz sinir oluyorum...
Henüz on alti yasindayim. On alti bin cesit derdim var. Dertlerimin kac tanesi önemli Bilmiyorum ama ne önemi var ki, dert mi dert iste. Önem derecesini ne ölcesim var ne de tartasim... Ne karisla ne arsinla ugrasabilirim. Yasarken sindire sindire sinir oluyorum. Yaz yagmurlari yagiyor icime. Sirilsiklam duygularim. Günes dogudan degil, kalbimden doguyor derken, sert duygular esiyor tepemden. Kar yagiyor kirpik diplerime. Üsüyen ellerim degil, kalbim degil, peki, neresi Bilmiyorum. Tutarsiz olan ben miyim yoksa hayat mi Neden her sey gözüme batiyor Bir söz, bir mimik... Yine depresiyor icimden dalga dalga geliyor, dudaklarim istemsizce hareket ediyor Sinir oldum.