Lenin Tanrisizlarin Tanrisi

KÜCÜK VLADIMIR ULYANOV cok hareketsiz oturuyordu, annesinin hazirliklarini dikkatle izliyordu. Maria Alexandrovnanin kendisi, solgun ve ruhsuz bir sekilde, hizmetci kiza masayi hazirlamasinda yardim ediyordu. Cünkü cumartesiydi, kocasinin arkadaslari onlara gelecekti ve haftalik toplantilarindan giderek daha fazla hoslanmamaya baslamisti. Vladimir haric cocuklari da onunla ayni duygulari paylasiyordu. Kizlar oturma odasini topluyor ve babalarinin misafirleri hakkinda notlarini karsilastiriyorlardi. Büyük oglan her zamanki gibi evden gizlice cikip onlara haydut cetesi diye küfretmisti. Sadece Vladimir aksami sabirsizlikla bekliyordu. Sonunda Ulyanov odaya girdi. Gri sacli, genis omuzlu bir adamdi, kücük oglunun dar Mogol gözlerine sahipti ve koyu mavi, altin dügmeli redingotunun icinde, özellikle gögsündeki kirmizi ve beyaz kurdelede kendi otoritesini bahseden Aziz Vladimir haci varken, kendisinin varlikli bir adam gibi göründügünü biliyordu. Bir koltuga oturdu, kücük bir masa cekti ve Doktor Titov ile bir oyun oynamaya hazir bir sekilde satranc taslarini yerlestirdi. Doktor her zaman Vladimirin hayal gücünü ele gecirirdi. Cocuk onun yüzmeye gittigini görmek isterdi. Su ne kadar derin olursa olsun, adam batmazdi. Yüzeyde bir balik samandirasi gibi asagi yukari ziplardi. Doktor Titov yuvarlak, iri bir adamdi. Baba, Maria Alexandrovnaya hicbir sey söylemedi. Misafirlerinden hoslanmadigini cok iyi biliyordu. Öte yandan, karisiyla kavga ederek zevklerini bozmak istemiyordu. Ama Madam Ulyanova hemen konusmaya basladi. Canim, dedi, eger su arkadaslarindan vazgecersen ikimiz de daha iyi oluruz. O sarhos rahibin sana ne faydasi olabilir ki. Pasli eski cübbesiyle Peder Makary veya Doktor Titov veya Okul Müfettisi Peter Petro Vitch Shustov O eski sopa, ne Tanriya ne de Seytana yaramaz.