Sato

K. köye vardiginda aksam gec bir saatti. Köy kara gömülmüstü. Satonun uzandigi dagda görülebilecek hicbir sey yoktu. Sis ve karanlik hakimdi. Ciliz bir isik dahi yoktu. K. uzun bir süre köye giden yoldaki tahta köprüde durdu. Issiz gibi görünen manzaraya bakti. Sonra da gece kalacak bir yer arayisina koyuldu. Insanlar handa hala uyanikti. Hancinin hic bos odasi yoktu. Ancak gecenin bu gec saatinde gelen ziyaretciden dolayi bir hayli sasirmis ve kafasi karismis olmasina ragmen salona serecegi saman dösekte uyumasi icin ayarlama yapabilecegini söyledi. K. bu teklifi kabul etti.
Sehirli kiyafetleriyle, yüzü bir aktörün yüzü gibi, kücük gözleri ve dikkat ceken kaslariyla genc bir adam, hancinin yaninda oturuyordu. Köylüler de hala oradaydilar. Hatta bazilari daha iyi görebilmek ve duyabilmek icin sandalyelerini cevirmislerdi. Genc adam, gayet medeni bir bicimde, K.yi uyandirdigi icin özür diledi. Sato bekcisi oldugunu söyleyerek kendini tanitti.
K.nin Sato macerasi baslamisti artik...