Kanayan Laleler

Sakin korkma mira Dünya kötü diye korkma... Hangi ask korkuya yenildi ki... Hangi tarih yazdi su korkunun insani yendigini... Hem korkmak korkaklarin iradesi... Biz cesaret yagmuruyla islanip ömür caddesinden gectik. Gülümseyen insanlarin yüzündeki cicekleri toplariz belki... Belki de bilmedigimiz cografyalara adimizi verip yeni bir nesil insaa ederiz. Özlemleri terkeden insanlarin kavusmalarini seyrederiz. Hadi kalk mira Kalbinin bavulunu hazirla... At icine cennet gibi duygularini...
Yola düselim ask umudunun gemisiyle. Sevda kiyilarina varip bir oluruz... Bazen sen kokariz, bazen de ben kokariz... Korkma sakin mira Sakin korkma mira Gökyüzü her zaman mavi renkte oldukca, Günes gökyüzüne askini haykirdikca; Sol yanim mira adinin köprüsünden gectikce sakin korkma mira Bana bakip; Sen de benim Miramsin. Biz de seninle buralardan gidecegiz kendi siirimizi yazacagiz tüm dillerde dedi. Ah neler neler vermezdim o gecenin bir saniyesi icin. Belki tüm diller de kendi siirimizi yazamadik ama Yaser ve Eldayi tüm caglara anlatip durduk. Canimi acitan tüm bu olaylar bütün dünyaya bir dürbün oldu. Bosna savasinin gizlenmis gerceklerini bir bir su yüzüne cikardi. KANAYAN BIR LALEnin yüregimize saplanan kirmizi dallari elimizde kaldi.