Üzülme Senaristin Tanri

Alelade bir hayatin efsaneye dönüsü olarak niteliyor kendini hikayedeki Evren karakteri, kendisini büyük bir yatirimci olarak niteleyen yazar; peki yatirimlarinizi nelere yaparsiniz sorusuna kendime cevabini veriyor. Gecici olan bu dünyadan bir parsel toprak alabilmek icin ömrünü harcamaktansa, beden denen bu seyyar parselin icindeki kainata yatirim yaparak sonsuzlugu satin aliyorum. Sizce de delilik gibi görünen bu sey daha akillica degil mi diyor ve devaminda da oldukca ilginc su cümleleri ekliyor, Beni yargilayanlarin kaybetmekten ölesiye korktuklari seyleri kaybetmekten korkmadim ve onlarin kaybetmekten korktuklari seyleri korkusuzca kaybetmemin karsiliginda olduklari halleriyle asla kazanamayacaklari seyleri kazandim... ifadelerini kullanarak kaleme aldiklariyla okurlarinin carpici düsünmelerine ve hayata baska bir perspektiften bakmalarina kapi araliyor. Bu kitabi okumadan bu dünyadan göcmemeli insan, diyor yazar. Eli boslukta nice insanlar gördüm elimi tutarsan birakmayacagim diyen. Tutunacak dali olmayanlar elini tutar mi sandin. Sana cok sey söyleyecekler, hatalarinda yargilayacaklar, basarinda alkislayacaklar. Sunu iyi bil ki ne alkislayanin ne de kinayanin iclerinde kendileri yok. Ve kendi olan hicbir sey kimsenin ne kusurunu görür ne de iyiligi onlardan bilir. Kendinden gecersen, gecerler kendinden... Rabbim, kaleminle degil hayatinla yaz, dedi.