Saye-i Nar-i Cüda

Gölgesi olmus bir adamin bundan gayri hayatinda yine bir gölge olmasina da gerek yoktu zahir. Ama yine de ikisi de susmayi tercih etti.
Susmak; o da vaktiyle bircogunun yaptigi sus fiilinden türeyen bir eylem. Coklari susarak vedalastilar. Kimileri susmayi bile basaramadilar. Vakitsizlik dergahindan vakit olduran sevdalarin, susarak vakti tükettigi bir zamansizlik. Hangi vakte esir kalmissa o vakitte susmayi yeglemis bir avarelik rüzgari. Simdi susmanin vakti degildi belki ama konusmak da fayda vermezdi. O da kendince günlerin, saatlerin yorgunu ama konusmak yerine yazmayi bilmis muharrir.
Mademki susmustu, dili degil kelimeleri, cümleleri konussundu; varsin yine olsundu, kalem kagida anlatirdi olani biteni. Yavasca oturdugu yerden ayaga kalkti. Sustugu dakikalari saymamisti elbette