Wautyzmwzi¿ci

Autyzm i wyroki opatrznöci
Turnus rehabilitacyjny stä si- dla Jakuba i Piotra nie tylko drog- do zdrowia. Obu m--czyzn dzieli-o wiele: charakter, wiek, döwiadczenia -yciowe, stosunek do Boga i powody, dla których przyjechali na rehabilitacj-. Pö-czy- ich jeden temat, który wycisn-- pi-tno na -yciu zarówno Jakuba, jak i Piotra oraz zapocz-tkowä d-ugie, pe-ne emocji wieczorne rozmowy. Tematem tym okazä si- autyzm. Kiedy bowiem choroba ta dotyka dziecko, cäy dotychczasowy -wiat rodziców przestaje istnie-, lub, jak si- okazuje, to rodzice i ich podopieczny przestaj- istnie- dla -wiata. Kuba snuje opowie-- o swoim autystycznym synu, smutkach i radöciach zwi-zanych z opiek- nad nim oraz o wierze, dzi-ki której pogodzi- si- z trudnym losem. Swoista spowied- Jakuba znacz-co odmienia -ycie Piotra i jego najbli-szych.
- Widziäem ci- z -on- w parku. A ten m-ody facet to twój brat? - Piotrek lubi- mie- szerok- wiedz- na kädy temat, ale Kubie to nie przeszkadzäo.
- To mój syn.
- Co ty powiesz? - zdziwi- si-. - Kawä ch-opa! Pewnie jü studiuje, co?
- Bartek jest na rencie.
- -artujesz sobie ze mnie? Jak to möliwe? - Na twarzy Piotra malowäo si- zdziwienie, a tü za nim oburzenie.
- Mój syn jest autyst-.
- Kim jest? To jakä choroba? - dociekä.
- To trudne do wyt-umaczenia tak w jednym zdaniu. Pogadamy o tym innym razem.