Kura Nehri

Rüzgar hafifledi, kuslar sustu. Nehrin sesi sessizlige dönüstü. Kura, Laloyu da hikayesine almis, akip gitmisti. Sarme Köprüsünün diger ucunda ise Aleyna, gülümseyerek, Laloyu bekliyordu. Ve böylece Kura Nehri yine akti. ICTEN AKTI. Bir köyün bir halkin hikayesini evrene fisildayarak. Kura Nehri, Göleyi ve Tahtakiran köyünü birbirine baglayan bir yasam hattiydi. Sulari, bazen bir anne gibi nazik ve sefkatli akarken, bazen bir bilge gibi sessiz ama derin bir fisiltiyla cevresine
hikayeler anlatirdi. O sadece bir nehir degildi; cevresindeki her tasi, her otu, her insani anlamis onlarin tanigi olmustu.
Kura Nehri, Gölenin cografi güzelligini hem yaratan hem de ona anlam katan bir varlik olarak akmaya devam ediyordu. Onun sulari, zamanin sessiz tanigi, yasamin sonsuz bir döngüsüydü. Tahtakiran köyü Gölenin bir parcasiydi; ama Göleyi Göle yapan bu nehirdi. Kura Nehrinin bu cografyaya sundugu en büyük armagan, ona kattigi yasam enerjisiydi. Nehrin cevresindeki köyler; Mizarat Cakirüzüm, KeserDedekilic, Urut Bellitepe, Heve Sürügüden, Kirziyan Karliyazi ve Tellioglu köyleri bu yasam kaynagindan beslenir, tarlalarini, hayvanlarini onun cömertligiyle doyururdu.
Selman Aga biraz ileride durmus, ogluna bakiyordu. Yoksulluk ve kayiplar, onun omuzlarini kamburlastirmisti. Sakallarindan sizan birkac damla gözyasi, nehrin sularina karisti. O an Selman Aganin icinden bir ciglik gibi dua yükseldi. Ne olur, bu cocugun yüregine bir huzur ver. Onun kaderine dokunma artik. Ey Büyük, sakin ve ICTEN AKAN nehir
Eger, Türkiyede büyülü gerceklik üzerine derinlemesine bir inceleme yapilacaksa, bu romani köy kültürü, kimligi, halk inanclari, doga metaforu ve modern elestirinin birlestigi özgün bir yapit olarak ele almak önemli bir katki saglayacaktir.