Alicisi Olmayan Mektuplar

Insanin en özgür oldugu alandir düsünme ve hayal kurma iradesine sahip olusu. Sinirsiz bir ummanda kulac atmak gibidir. Diledigince acilirsin, ucarsin, istedigin zirveye konarsin. Bir de sevdigin seyler gecer aklindan. Dokunursun; öpersin, koklarsin ve diledigince koyarsin yüreginin bas kösesine, diledigince saklarsin.
Hani o süveyda denilen kara noktayi yine istedigin kadar büyütür, istedigin her sevgiyi alirsin icine kimseye sormadan. Hatta sevdigine bile sormak ihtiyaci duymadan.
Bazi anlar vardir ömre bedel diye nitelenir. O anlari istedigin kadar muhafaza eder, istedigin zamanda hatirlar, yeniden ayaklarinin yerden kesilmesini saglayabilirsin. Nasil olsa yasak yok düsünceye. Ne yazdiklarin okunmadan geri gelecek diye bir korkuya kapilirsin ne de muhatap aldigin kisinin hismina ugramaktan endise duyarsin. Kafan dinctir. Kimseyi incitirim, kirarim diye bir endiseye kapilmana gerek olmaz. Ne yazik ki kimseyi mutlu etme sansinin da olmadigi gibi.
Sen yine de birilerini mutlu ettigini varsayarsin. Sair yüregi dünyayi sigdirir icine ve o sevgileri bölüsmek ister. Bölüstükce cogalacagini bilir. Birebir aktarmasina gerek olmadan yazdiklari okundukca büyür onun sevinci. O yüzdendir ki yazar, yazar, yazar.