Zidanein Melankolisi

Zidane hicbir sey düsünmeden Berlin gögüne bakiyordu, üstünde mavimtirak yansimali, külrengi bulutlar gezinen ak bir gök, su Flaman resimlerindeki ucsuz bucaksiz ve degisken, rüzgarli göklerden biri, 9 Temmuz 2006 gecesi Zidane Olimpiyat Stadinin üstündeki Berlin gögüne bakiyordu ve Dünya Kupasinin final aksaminda, orada, yalnizca orada, Berlin Olimpiyat Stadinda olmanin verdigi duyguyu yasiyordu dokunakli bir yogunlukla.
Fotograf Makinesi, Banyo, Mösyö kitaplariyla tanidigimiz Jean-Philippe Toussaintden yine müthis zeki, kivrak, minimal 1 1 anlati.
Zidanein Melankolisi, kipkisa öykünün zirveleri arasinda yer alabilecek bir metin. Futbol meraklisi Toussaint, tüm dünyanin gerilim filmi izler gibi izledigi o meshur anda, Berlin Olimpiyat Stadinda, tribünde otururken, bir anligina Zidanein zihnine giriyor ve Zizouyu bu olaganüstü sona hazirlayan sürecin izini sürüyor.
Hemen ardindan gelen Futbol ise yazarin, futbolun bayagi, kaba saba ve bozulabilir icerigini mevsimlere, melankoliye, zamana ve cocukluga bagli degismez bir bicime dönüstürmeyi amacladigi nefis bir deneme-anlati.
Toussaintin sözcüklerle oyunun büyüsünü yeniden canlandiran, hareketlerini bir form olarak kavrayan, renklerini oksayan, cekiciligini öven metinleri, simdiden futbol edebiyatinin klasikleri arasina girmeyi basariyor.