Milliyetcilikten Önce Milletler

Etnik kimlik duygusunun ulus kavramini yaratacak sekilde nasil gelistigine dair bir aciklama arayisinda olan Armstrong, antik caglardan on dokuzuncu yüzyila kadar Islam ve Hiristiyan kültürlerini analiz ediyor. Kurumlarin -sehir, imparatorluk yönetimi, merkezilesmenin bürokratik zorunluluklari ve dil bölünmeleri- etnisitenin gelisimi üzerindeki etkilerini arastiriyor. Siyaset bilimi odak noktasini, antropoloji ve sosyoloji kavramsal cerceveyi, tarih ise kanitlari sagliyor. Armstrong, uluslarin premodern kökleri sorununu ele aliyor. Bir ilkelci olmaktan cok uzak sosyobiyolojik ya da psikolojik bir türün izini süren bu calisma, 1789 öncesi milliyetcligine dair tarihsel bir arastirma niteligi tasiyor. Uluslarin yükselisinin hem dini hem de seküler kaynaklara dayandirilabilecegini öne sürerken, siyasi acidan, Armstronga göre hem Yunan polisi hem de Roma patriasi kimligin bölgesellesmesi icin bir sablon sagliyor. Ortacag sehirleri de etnik sinirlarin olusturulmasinda ve etnik mitlerin gelistirilmesinde rol oynamistir. Ortacagda, Hiristiyan ve klasik esintili yerlesik feodal düzenin yükselisi, fetihci barbar kökenin göcebe dürtülerini yatistirmistir. Bu savasci gruplar, belirli bölgelerle atalarindan kalma baglar gelistiren yerlesik bir Avrupa soyluluguna dönüstü. Kentlesme ve hanedanligin genislemesi, farkli dil topluluklarini temasa gecirdi. Bölgesellesen kültür farkliligi, Ortacag boyunca etnik gruplarin olusumunu destekledi. John A. Armstrong Türkler, Araplar ve Avrupalilar arasinda cagdaslik öncesi dayanismalarin olusumunda yasam bicimi, akrabalik, bag, din, dil ve toprak ile bölgesel yönetim bicimleri arasindaki karmasik baglara dair degerli bir calisma sunuyor. John A. Armstrongun Milliyetcilikten Önce Milletler kitabi, hem milliyetcilikten önceki hem de milliyetcilikten sonraki milletleri anlamak icin önemli bir kilavuz.