Sercelerin Ölümü

Sercelerin Ölümü, icli bir agit. Insanin, bir büyük aci karsisindaki aciz, hakir, mahcup ve meczup halinin dokunakli hikayesi.
O meshur mite göre, sudaki yansimasini görmeseydi, Narkissos uzun ve saadetli bir yasam sürecekti. Ama gün gelir, kendi gözleriyle gözlerinin icine bakar insan. Sercelerin Ölümü de 40 yasinda, aynada ilk defa aksine degil de kendine bakmanin, sonsuz kere kendinle karsilasmanin dehsetini, hayretini ve ürpertisini tasiyor.
Ne var ki bahari hep sürecek sanmak ahmakliktir. Bizim de gark oldugumuz bu mutluluk elbette cok devam etmeyecekti. Cünkü mümkün dünyalarda, normal, her seyin kötüye gitmesidir. Cünkü hangi hazlarin, iktidarlarin, bahtiyarliklarin, neselerin, sarhosluklarin icinde olursak olalim, vaktiyle o bilge körün söyledigi gibi, seyrettigimiz sarhos ve cilgin bir fecir degil, sasaali bir guruptur. Cünkü vaka silsilesi birsamdir, her olay akibetten ibarettir. Bas yoktur, bas da sondur, son da sondur. Yasananlar sonundan baslar, sonuna varir. Hatta hicbir sey yasanmaz, alem bir noktadir, nokta da zaten nihayetin ta kendisidir. Nihayetse hictir. Hic.