Próbki sztucznego zasiewania chmur ciek¿ym dwutlenkiem w¿gla

Min--o wiele lat, odk-d Schaefer (1946) i Vonnegut (1947) odkryli zasad- sztucznego zasiewania chmur. Technika ta by-a wykorzystywana w wielu krajach w celu zwi-kszenia ilo-ci opadów. Jednak wiele osób w-tpi-o, czy mo-na zwi-kszy- ilo-- opadów za pomoc- tej techniki. Jest to ciekawa sytuacja, w której niektórzy ludzie przekonuj- o efektach sztucznego zasiewania chmur, a inni w to w-tpi-. Ta niespójno-- jest zwykle przypisywana ró-norodno-ci naturalnych chmur. W zwi-zku z tym zamierzamy pokazä efekty sztucznego zasiewania chmur w warunkach tak prostych, jak to tylko mo-liwe, aby potwierdzi-, -e technika ta jest zawsze skuteczna w odpowiednich warunkach, podobnie jak inne wyniki naukowe. Dla uproszczenia, ciek-y dwutlenek w-gla zostä bezpo-rednio wstrzykni-ty do rozwijaj-cych si- chmur przech-odzonych cz-steczek ciek-ej wody. Napisali-my t- ksi--k-, aby rozwin-- t- technik- w celu kontrolowania ilo-ci opadów z naukowcami, którzy s- zainteresowani sztucznym zasiewaniem chmur.

Profesor w Akademii Obrony Narodowej w Japonii. Zajmuje si- badaniem zjawisk pogodowych w lotnictwie, takich jak tubulencja, grzmoty, mg-a i sztuczne zasiewanie chmur.