Sosyal Güvenlik Sisteminin Tamamlayicisi Olarak Türkiyede Hayat Sigortalari ve Bireysel Emeklilik Sistemi

Insanlarin yasamlari süresince can ve mal güvenlikleri acisindan sürekli riskler ve belirsizliklerle karsi karsiya kalmalarindan dolayi onlari can ve mallarini sigorta ile güvence altina almaya yönlen- dirmistir. Ülkeler de sosyal devlet anlayisinin gelismesiyle birlikte vatandaslarina bu tür imkanlari saglayacak sosyal güvenlik sistemi düzenlemelerini yapmislardir. Ancak sosyal güvenlik sistemleri, finansman ve aktüeryal denge sorunlari basta olma üzere birtakim yapisal sorunlari ile hep gündem- de olmustur. Söz konusu sorunlar yeni sitemler arayislarini hizlan- dirirken özellikle batili ülkelerde hayat sigortalari ve 1980lerden itibaren de bireysel emeklilik sistemleri üzerinde calismalar baslamis ve kisa süre icinde, bireysel emeklilik sistemi bircok ülkede mevcut emeklilik sistemlerinin tamamlayicisi olarak uygulanmaya baslamistir. Dünyada oldugu üzere Türkiyede sosyal güvenlik sistemindeki benzer sorunlar nedeniyle 2001 yilinda 4632 sayili Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatirim Kanunu ile sosyal güvenlik sisteminin tamamla- yicisi olarak bireysel emeklilik sistemi yürürlüge girmistir. Söz konusu kanunla bireylerin emeklilige yönelik tasarruflarinin yatirima yönlendirilmesi ile emeklilik dönemlerinde refah düzeylerinin yüksel- tilmesi, ekonomiye uzun vadeli kaynak yatarak istihdamin artiril- masi ve ekonomik kalkinmaya katkida bulunulmasi hedeflenmistir. Türkiyede hayat sigortalari ve bireysel emeklilik sisteminin ince- lendigi bu calismada hayat sigortalarinin ve bireysel emeklilik sisteminin Türkiye icin ifade ettigi anlam; sistemlerin ortaya cikisi, gelisimi, finansmani, sorunlari ve secili ülke karsilastirmalari üze- rinden degerlendirilmistir.