Yolcu

Gözlerini kapadi. Ben de kapiya yöneldim. Gittigimi görmemek icin gözlerini kapadigini düsündügüm saniyelerde, SMenekse diye seslendi. Dönüp baktigimda ona, SIlkbaharda senin gibi mor cicekler acacagim, söz veriyorum, diye vaad etti bana. Sefkatle titredi kalbim sözlerine. SKiyamam ben senin o igneli yapraklarina, ben seni öyle sevdim, dedim ve kapidan ciktim.
Bir dogu treninde baslayan SYolcu hikayesinin mor menekse ile cam agacinin askina bürünmüs nostaljik hali...
Yusuf, yarini bilinmeyen bir hayatin iflah olmayan Yolcusu. Ona, igneli yapraklari ile asik olacak meneksesini tanidiktan sonra hayatinin seyri degisir. Yeni hayatinda ise istasyon degistirmek eskisi kadar kolay olmayacaktir.
Leyla, bir dogu treninin varacagi istasyona bagladigi umutlarinin, hayalini dahi kuramadigi bir masala dönüsmesine engel olamayan fedakar mor menekse.
Onun fedakarligi ve aski, vazgecilmesi imkansiz bir sevdaya dönüsecektir.