Acikli Güldürü

Renkli-Türkce Sinemasaldan sonra Metin Belgin, bu kez elli bir yillik tiyatro anilarini Acikli Güldürüde anlatiyor. Yine modern bir meddahin kaleminden dile gelen anilar ayni zamanda tiyatro tarihine de belgesel bir katki sunuyor. Simdi bi eve ugrayalim bakalim; peder yine delleniyor, simide talim edeceksin diye, arkadaslariyla konusuyor ama onlarin da kafasi karisik, tiyatrocu denince bir vakitler sahitligi bile kabul edilmeyen dalkavuklar akla geliyor, hala cadir tiyatrosu kücümsemesi hakim memlekette, üstelik aileden birileri köcek yaftasini hemen yapistiriyor, ne zor zamanlarmis be ... 1982 yazinda Izmir turnesindeyiz, fuarda acikhavada Kösem Sultan oynuyoruz, mistir Sipesil simdi isyancilarin sahi Gürcü Abdünnebiye cikiyor elinde kilicla, Kösemle pazarlik sahnesinde, Anadolu benim, Rumeli senin diye baslayacak isiklar yandiginda, karanlikta paldir küldür bi ses duyuluyor, isiklar aciliyor sahnede sadece Kösem var, Özel Aydin dekorun altina düsmüs, sesi duyuluyor inleyerek, Anam, anam, anam Anadolu da senin olsun, Rumeli de... Agirliginca Kösemi tasiyan Arsen Gürzap da dagiliyor tabii, gözünden yaslar gelirken biri fisildiyor Kapatin isiklari ... Oyunun ünü öyle yayiliyor ki, komedi izlemeye gelenlere, Meral Oguzun babydoll kostümünü dikizlemek isteyen seyirci de ilave oluyor. Cünkü magazin gasteleri Merali mansetlerinde Marilyn Monroe cakmasi yapiyor, Merlin Meral yani... Yine oyunlardan birinde, mizansen geregi salonun isiklari yandiginda, orta sirada oturan seyircinin ayakli gemici dürbünü kurdugunu görüyorum. Sanki Hitchcock filminden cikip gelmis 70lik röntgenci abi, hevesi kursaginda kaliyor tabii, perde arasinda tiyatro müdürü tarafindan disari postalaniyor. ... Bir cumartesi günü matine oynuyoruz, her sey yolunda benim intihara kadar, tabancamin namlusunu yine kalbime dayiyorum, basiyorum tetige, cit bir daha basiyorum yine cit Rus ruleti oynamiyoruz, hadi patla Levend bana bakiyor ben Levende, citlar devam ediyor, altincidan sonra hizla kulise kaciyorum, Levend de pesimden... Ne halt edicez, fon perdesinin arkasinda seyirci duymasin diye konusamiyorum, bicaklama jesti yapiyorum; Ahh nidasi cikiyor agzimdan, Levend Sofokles habercisi gibi simdi, geri geri sahneye yürüyor, bir yandan da bagiriyor Kendini bicakladi Salondan kahkahalar yükseliyor, oyun tragedyaya dönüyor bir anda, final nasil baglaniyor, hatirlamiyorum