Hicligin Icinde

Hic icinde kalktim. Yüzümü yikadim. Gözlerime baktim ta dibine kadar. Sallama cay yaptim. Yumurta kirdim. Yedim. Sigara yaktim. Bir tane daha cay ictim. Okula gitmek geldi icimden. Üniversiteye giden otobüse bindim. Yanima kimse oturmadi. Öylece disariyi seyrettim. Insanlarin yüzünde kaygili, bezgin bir ifade; kimse konusmuyor. Herkesin suratina tek tek baktim.
Niye yasiyordu bu insanlar Calisiyorlardi. Ise gidiyorlardi. Belki cocugu vardi kimisinin. Kimisi yalnizdi. Tanri bu insanlari görse hiclige karisip giderdi. Sonra otobüs durdu. Kimse inmedi, binmedi. Disariya baktim; hic bir ev, insan yoktu disarida. Cöl gibi bir yerdi. Herkes birbirine bakti. Sonra suratlar birbirine girdi. Sekilsiz bir sürü insan olmustu otobüste. Bir ben vardim surati karismayan diger insanlara. Hep birden bana saldirmaya basladilar. Dilleri cengelliydi. Suratimi parcalamaya basladilar. Korktum. Sonra yüzümü gördüm aynada. Gözlerimi nolmustu yine.
Doktorun verdigi haplardan attim.