Refik Durbasin Siiri

Yetmis dört yillik ömrünün neredeyse her yilina bir kitap sigdirmis olan edebiyat emekcisi usta sair ve yazar Refik Durbas, ayni zamanda matbuatta gecirdigi elli yillik deneyimiyle de son dönem edebiyat ve kültür hayatimizin önemli simalarindan birisi olmustur. Cumhuriyet dönemi Türk edebiyati icinde 60 Kusagi sairlerinden sayilan Durbas, elli alti yillik yazi hayatinda, edebiyatin cesitli alanlarini kapsayan genis külliyati icinde yirmi yedi tane de siir kitabina imza atmistir. Bunlardan sekiz tanesi cocuklar icin kaleme aldigi eserlerdir. Cocuk kitaplari disinda kalan ve incelemeye esas teskil eden on dokuz siir kitabindan hareketle onu, zamanla kendi sesini bulmus, kendine has bir duyarliga ve söyleyise ulasabilmis; siirlerinde bireyselle toplumsali hep ici ice götürmüs, genis ve sessiz alt toplum kesimlerinin edebiyat dünyasindaki en belirgin seslerindensözcülerinden bilhassa usta ve cirak tipleri üzerinden biri haline gelmis; toplumcu dikkatini ekseriyetle disardakisokaktaki yasanan, devinen, calisan, hareket halindeki hayata cevirmis ve en genel manasiyla da bu hayatin siirini yazmis; kalender mesrep kisiligine, arifane ve dost canlisi mizacina, sahip oldugu cocuk, insan, doga, memleket sevgisine ve yasama sevincine ragmen siirlerini cogunlukla yalnizlik, aci, gurbet, hasret gibi karamsar duygular üzerine kurmus hüzün burcunda modern bir Türk sairi olarak tarif etmek mümkün görünmektedir.