Makroetyka dla XXI wieku

Staro-ytna etyka tradycyjna i najnowsza ekoetyka, wyros-e w -rodowiskach spo-ecznych i przyrodniczych wspó-czesnego cz-owieka, musz- by- zastosowane do sztucznej inteligencji, aby podtrzymä wspó-istnienie ludzi i ich wspó-istnienie z przyrod-. Chodzi tu o ich bezpiecze-stwo oraz zrównowäone i trwäe wykorzystanie -ywych zasobów innych ni- ludzkie w celu zapewnienia im przetrwania. To z kolei wymaga zarz-dzania prawnego na poziomie globalnym w zakresie zgodno-ci z prawami cz-owieka i przyrody. W tym wszystkim, inteligentne zarz-dzanie infosfer- i noosfer- (lub sfer- duchowego lub mentalnego pod-o-a -wiata Teilharda De Chardin) (De Chardin, (1964) (2) rodzi niezwykle wäne pytania dotycz-ce programowania informacji i edukacji na poziomie transkulturowym. Wszystko po to, aby przyczyni- si- do lepszego wspó-istnienia ludzi i do koncepcji wspó-istnienia w szerokim znaczeniu, w odniesieniu do innych gatunków -yj-cych poza cz-owiekiem. Nie mo-emy d--y- do kantowskiego wieczystego pokoju (Kant, (1964) (3), ani do powrotu cz-owieka do stanu naturalnego, aby osi-gn-- t- harmoni-.

Retirado como oficial superior de la Armada, ingeniero electrónico (UBA); Estudios Avanzados de Filosofía (UBA), fui asesor en temas espaciales del Estado Mayor, de estrategia, y profesor universitario de grado y posgrado. Soy académico de número de las academias del Mar y Browniana, tengo unos 25 libros y 140 artículos publicados.