Kirkikindi

Kürek kürek atilan topragin sesi mezara özenle dizilen tahtalara carpip kaybolurken, kenarda aglamaya calisan kadinin ve dua okuyan hocanin sesi daha da duyulur olmustu. Hava bulutlanmis, üzerimdeki baskisini daha da arttirmisti. Iyice ic karartiyordu. Oldum olasi kalabaliktan nefret ederdim, hele ki böylesinden. Herkesin birbirine acir gözlerle baktigi, yasamin degeri üzerine sözler söylenen, herkesin gidecegi yerin percinlendigi böyle bir kalabaliktan bir an önce siyrilip gitmek istiyordum. Daha seremoni bitmemisti ki birden bulutlar yükünü bosaltti. Ölen kisinin birkac yakini disinda herkes agaclarin altina siginmaya calisti. Neyse ki mezarliklarda hala agac kalmisti. Nemli toprak kokusu ve agaclara sinen ölüm kokusunu duyuyordum. O sirada cenazeye katilanlardan biri, ötekine; Kirkikindi dedi. Kirkikindi yagmuru bunlar. Tam mevsimi simdi. Döker gecer.