Kücük Bir Kiz Taniyorum Dokuz Yasinda

Cimcime Ayse Büyüyor
Türkiye edebiyatinin önemli öykücülerinden Nezihe Meric 1925-2009 yazdiklarinda cocuklara ve kadinlara hep özel bir yer verdi.
Yedi kitaptan olusan dizisinin dördüncü kitabi Kücük Bir Kiz Taniyorum Dokuz Yasinda, yenilenmis baskisiyla, Emine Boranin cizimleriyle okurlarla bulusuyor...
Annesi babasi calisan ve evde tek basina kalarak büyüyen Aysenin hikayesi, ic dünyasi, hayatla iliskisi Nezihe Mericin ari duru anlatimiyla can buluyor.
Tadimlik
Aysecim neden böyle seyler uyduruyorsun diyor. Ayse cok sasiriyor. Uydurmuyor ki. O ev, seyde, uf bunu anlatmasi zor, aklinda, neresi oldugunu bilmedigi bir yerde, babaanne, hayalinde, demisti iste orada sahiden var. Ayse orada denize giriyor, kumlarin arasinda renkli taslar topluyor. Aksama dek hep mayosuyla dolasiyor. Öyle rahat ki Orada bir tane agac var. Hani bu evlerinin önündeki cinar var ya, iste onun gibi kocaman bir agac. Onun gölgesine koydular yemek masasini. Orada baba acik havada mangal yakiyor. Hani babaanneye gittikleri zaman yaktigi gibi. Anne de köfte yapiyor, off öyle güzel kokuyor ki...