Modern Arap Edebiyatinda Ihya Ekolü

Klasik Arap siirinin tek vezin ve tek kafiye kuralina bagli kalan ihya ekolü, Arap siirini canlandirmistir. Avrupadaki edeb ekollerden etkilenen sairler, klasik temalari kendi edeb sahsiyetlerini de ortaya koyarak yeniden islemislerdir. Yasadiklari zaman ve cografyanin gerceklerinden kopmadan siire toplumun ilgisini ceken yeni temalar eklemislerdir.
Kapsamli bir arastirma yapan Ömer Sahin, Modern Arap Edebiyatinda Ihya Ekolü adli kitabinda Arap siirinin gecirdigi bicim ve icerik degisimlerini, bunlarin sairlerin eserlerine yansimasini, öne cikan sair ve siirleri göz önüne alarak ortaya koyuyor.
Ekolün öncü sairi Mahmud Sami elBard, ekolü gelistiren sairlerden Ismail Sabri ve Ahmed Sevk, yine önde gelen sairlerden Hafiz Ibrahim ve Ahmed Muharrem incelemenin merkezini olusturuyor.
Bu sairler Bati edeb akimlarindan klasisizmden gercekciligi, romantizmden duyguyu, realizmden halkin sorunlarini, mekan ve cevre tasvirini, empresyonizmden görülebilenlerin insandaki psikolojik etkisini ve sembolizmden nesnenin sembolize edilmesini siirlerine tasimislardir.
Mill, siyasi ve din duygu dilini kullanan ihya ekolünün Arap siirine getirdigi en önemli özelliklerin basinda süphesiz ki yeni temalar gelir. Siyasi ve toplumsal meselelere duyarli olan ekol sairleri, iktisadi problemlerden kötü aliskanliklara, kadinlardan cocuklarin egitimine, sömürgecilik elestirisinden vatan sevgisine toplumsal konulari
siirlerinde isleyerek yeni bir yol acmislardir. Ihya ekolünün modern Arap edebiyati tarihindeki önemini, sairleri inceleyerek ortaya koyan Ömer Sahin, Modern Arap Edebiyatinda Ihya Ekolü eserinde titiz bir dikkatle ihya ekolündeki sairlerinsiirlerin bir dökümünü yaparak modern zamanlarin Arap siirine yansimalarini inceliyor.