Bomba

Bu karanlik ve serin eylül gecesinin yildizsiz gökyüzü altinda karamsar ve dertli Selanik, sanki gündüzki nümayislerden, heyecanlardan, gürültülerden yorulmus gibi, bihus ve sütliman uyuyordu.
Rihtim issiz idi... Olimpos Palasin, Kristalin, Splandit Palasin, diger kücük gazinolarin lambalari coktan sönmüstü. Katolik kilisesinin hakim ve müstevli cani saat ücü vuruyor, hiddetli bir ahenkle bazi yavaslanarak, bazi cosarak devam eden haris tanini karanliklara yayiliyor, altinli artirim ve cikar rüyalari gören müsterih Yahudi mahallelerinin üzerinde dalgalaniyor, sonra ta yukarilara, mert ve sessiz Türk mahallesinin sik ve genis catilarina dogru yükseliyordu. Kenara carpan siyah köpüklü deniz, havagazlarinin donuk ziyalarindan ucan ölüm renginde tenevvürlerin icinde keder ve elem sadalari cikararak agliyor, sanki bu nihayeti görünmeyen, bu, sabahin acik ve mavi ufkunu, beyaz ve mor sisli Olimp Daglarini, o mavi ve esatir vatanini yutan, yok eden muvakkat ademin... bu siyah ve müfteris gecenin gizli kinlerini fasetmek istiyordu.