Hüzünlü Tebessümler Ikinci Kitap

Yirmi sene olmustur. Sirkecide, kirik kolu alcilar icinde bir hamal gördüm. Sirtinda lebaleb dolu bir küfe, benim ellerim cebimde cikarken durup nefeslenmeye, azicik dinlenmeye ihtiyac hissettigim yokustan, inleyen adimlarla cikiyordu... Yalniz degildim, yanimda baskalari da vardi. Ve mutlak, onlar da görmüslerdi. Fakat simdi arasam sorsam, hicbirinin o kirik kolu alcilar icindeki hamali hatirlamayacaklarindan eminim. Üstelik durduk yerde zihinlerine, delirdigime dair bir süphe atmis olacagim Oysa ben su kadar sene gectigi halde, o hamali unutamadim. Ve ne zaman bana, Yazarlik nasil bir sey diye sorsalar, anlatmaya, Yirmi sene önce, Sirkecide, kirik kolu alcilar icinde bir hamal gördüm... diye baslarim. Cünkü yazarligin böyle bir sey olduguna, insanlarin hüzün, keder ve elemlerini -nese ve sürurlarini da elbette- sadece anlamanin yetmeyecegine, bir de hic unutmamak üzere hissetmenin gerektigine de inanirim...
Bu incecik kitabin, acik söyleyeyim samimiyetten baska hicbir iddiasi yok. Fakat samimiyet de, iddia ile olamayacagina göre, demek, hicbir iddiasi yok. Iddiasi yok evet. Ama emin olun, hatirasi cok...
Sevdigimiz insanlara, onlari sevmemize izin verdikleri icin tesekkür etmeliyiz...
Bazen, ayak altindan cekilmek gerekir. Hayir Ezilmek korkusundan degil; kimse takilip düsmesin diye...
Sahip olmak ile sahibi olmak arasinda büyük fark vardir Cocuklariniza, sahipleri olmadiginizi unutmadan sahip olun...
Insan, hayati boyunca; sahip olmak istedigi, sahip olmayi hayal ettigi bir seye, hic sahip olamadigi halde, kaybetmis gibi aci cekebiliyor...
Hayallerim kirildiginda; kirilmadiklarini hayal eder, hic hayalim olmamasindansa, sirtimda bir cuval dolusu kirik hayalle yasamayi secerim...
Bu incecik kitabin, acik söyleyeyim samimiyetten baska hicbir iddiasi yok. Fakat samimiyet de iddia ile olamayacagina göre, demek, hicbir iddiasi yok. Iddiasi yok evet. Ama emin olun, hatirasi cok...