Dünya Cocuk Masallari 2

Evvel zaman icinde kücük bir kus yasarmis. Tüyleri görülmemis derecede güzelmis. Gögsü ipek gibi yumusak, rengi maviymis. Zümrüt gibi yesil kanatlarinin üstünde siyah cizgiler varmis. Basi kirmiziymis. Onu kim görse saskinliktan agzi acik kalirmis. Fakat kus bu kadar güzel oldugu halde mutlu degilmis. Bir kus ötmedikten sonra tüyleri güzel olmus, ne ise yarar Ötecek sesi olmayan bir kus, memleketsiz bir krala benzer. Kücük kus kac kez ötmeye cabaladiysa da her seferinde ancak boguk bir fisiltidan baska bir ses cikaramamis. Buna o kadar üzülüyor, o kadar üzülüyormus ki...
Kuslar, doganin sairleri, müzisyenleridir. Berrak, isik dolu, günesli günlerde onlar sakrak ötüsleriyle doganin nesesini artirirlar. Böyle günlerde bu kücük kus hüzünlü hüzünlü onlari dinler, boynu bükük bir kösede tünermis. Onu görenler, ipek gibi parildayan gerdanindan tatli seslerin yükselmesini beklerlermis. Ama ondan ses hic cikmazmis.