Ursula K. Le Guin Kurgusunda

Sanayi Devriminden itibaren hizlanan sosyo-ekonomik degisimler, erkin toplumsal konumu, kaynaklarin kontrolü ve mülkiyet
meselelerinde giderek erkegin lehine yeni güc dinamiklerini tesvik etmistir. Bu yapilar, ataerkil normlarin yerlesik hale
gelmesiyle kadinlari sistematik olarak marjinallestiren ve erkek otoritesini pekistiren kültürel, dini ve yasal uygulamalarla
daha da güclendirilmistir. Kapitalizm, ataerkilligin en son ifadesi olarak, ataerkil ideolojilerin icinde gömülü oldugu ekonomik
bir sistemdir. Feodalizmin cöküsüne denk gelen sistemin yükselisi, ataerkil yönetim anlayislariyla etkilesim icine girerek
kadinlarin ekonomik ve toplumsal konumlarini ikincil pozisyonlara indirgemistir. Temel argümanini doganin ve kadinin
sömürüsüne yönelik elestiriden alan ekofeminizm, ekolojik ve feminist teorileri birlestiren; geleneksel güc dinamiklerine
meydan okuyan ve Bati felsefesini sekillendiren dikotomilerin hiyerarsik örüntülerine karsi cikan bir yaklasimdir. 20 yüzyil
Amerikan edebiyatinin önemli yazarlarindan Ursula K. Le Guin, ekofeminizmin savunuculugunu yaptigi konulari, anarsist ve
Taoist bir yaklasimla, spekülatif kurgularinda alternatif modeller sunarak isler. Dünyaya Orman Denir, Mülksüzler ve Lavinia
adli romanlarinda, Le Guin, ekofeminist ve anarsist ütopyalar ile kapitalist ataerkil toplumsal yapilar arasindaki gerilimi
müzakere havasinda sunar. Eserlerde, merkeziyetci güc dinamiklerinin olmadigi alternatif dünyalarda bireysel özgürlüklerin
korunmasinin etik ve pratik sinirlari gösterilirken, ütopyalarin da kusurlu olabilecegi kabul edilerek dinamik ve
ideallestirilmemis toplum anlayislari savunulur.