Mavi Kelebegin Mührü - Bilinmezlik Cukuru

Korkularim gerceklerden daha masum olmak zorunda miydi
Karanligin kiyisinda gözlerimi actigimda, zihnimde bir bosluk vardi. Ormanin sessizligi, icimdeki korkuyla cinliyordu. Nasil gelmistim buraya Yoksa hep burada miydim Boynumu yokladim. Kolyem yoktu. Gerceklik ve hayal arasindaki cizgi bulaniklasiyordu. Bir adim attim. Catirti. Geri cekildim. Yerdeki kirik kolyem ve etrafa sacilan siyah taslar... deta gözlerimin önünde gerceklik parcalaniyordu sanki. Arkamda birinin varligini hissediyorum. Dönmeye cesaret edemiyorum. Kalbim, gögsümü paramparca edercesine carpiyor. Ölümün soguk rüzgari ensemde... Karanlik, kendi icinde derinlesiyorken korkularim beden bulmus, karsimda duruyordu. Aslinda kendimle mi yüzlesiyorum Gercek benligimi kesfetmek üzere miyim, yoksa tamamen kaybolmak mi Belki de bilinmezligin esigindeyim. Celladimin yüzünü görmek üzereyken, beklenmedik bir firtina koptu ve yildirim düstü. Aninda ates cemberi sardi etrafimi. Bu cehennem benim zihnimin ürünü mü, yoksa gercekten arafta miyim Zihin ve gerceklik arasindaki sinirlar eriyor ve ben onlarla birlikte cözülüyordum; sanki her sey bir rüyanin icinde usulca kayboluyordu.
Azra Gündogdu, korkulariyla yüzlesmek icin ciktigi bu yolun aslinda korkularindan daha güclü ve daha tehlikeli oldugunu anladi.