Melankolinin Ilaci

Bradburyyi bu kadar gec kesfettigime inanamiyorum. Yazdiklarini ilk defa okuyor olmak ise büyük bir heyecan R. F. Kuang
AYLARDIR SÜREN UZAY YOLCULUGU, NOSTALJI, YALNIZLIK...
Ray Bradbury sadece bilimkurgunun degil, fantastik edebiyatin ve korkunun da yirminci yüzyildaki ustalarindan biri. Bilimkurgunun iyi edebiyat da olabilecegini kanitlayan belki de ilk yazar. Melankolinin Ilaci ise melankoliyi, yalnizligi ve kaybi derinlemesine islerken ayni zamanda umut ve nese asiliyor.
Sonu gelmeyen bir uzay yolculugu, uzak bir gezegenden gelen ziyaretciler, bir cocugun takinti haline getirdigi bir ejderha, kimsenin inmedigi bir tren istasyonu, Venüste tuhaf bir gün, durmadan yagmur yagan ücra bir kasaba Bradbury Melankolinin Ilacinda sairane üslubuyla birbirinden zarif ve sert öyküler anlatiyor yine.
Olagan durumlardaki olaganüstü ayrintilari göstererek okurlari ruhsal bir yolculuga cikariyor Bradbury, hayatin basit anlarinda sakli mucizeleri ve kaybolmus gibi görünen hislerin yeniden bulunma ihtimalini ariyor.
Hiclik de varlik kadar normal degil mi Peki ya hüznün icinde mutluluk varligini sürdürebilir mi
Melankolinin Ilaci, siradan hayatlarin siradisi hikayeleri.