Adim Ibrahim

Hayatinda hicbir eksigi olmayan nice insanin mutsuzluk tablolari cizdigi bu dünyada, bir de hicbir seyi olmayanlar ne yapsin Her insanin hayatinin akisi; dogdugu, yasadigi cevreye, aile baglarina göre sekilleniyor. Yokluk icinden cikmis insan yine yoksulluk girdabinda döne döne ömür tüketirken caldigi kapilar yüzüne kapaniyorsa, acilan kapilarin arkasinda cehennem varsa ne yapsin Madde dünyasindan mana diyarina sigindiginda, pesini birakmayan hangi eksik tamamlanabilir ki Bir de üstüne yüklenmis kacamadigi sorumluluklari varsa bu labirentten cikabilir mi Büyüklerin hayatini yasamaya mahkm olmus cocuk Ibrahim, nasil kurtulacak ve bu dünyada ask kimin hakki Korunmaya calistigi gönül dünyasinin vurdugu insan, nasil bir secim yapmali
Üstüme cöken gariplikse hic gecmiyordu. Icimden yasitlarim gibi kosup oynamak, bir yerlere gidip eglenmek gelmiyordu. Bu durumdan ne zaman ve nasil kurtulurum, hep onu düsünüyordum. Aksam, utana sikila gittigim ustamin evinde yatacak bir yatagim olsa da karnim doysa da tamirhanedeki o kirli, pasli halimle kimlerin arasina karisabilirim, kimlerle gülüp oynayabilirim ki Bazen ellerime bakiyorum. Ne kadar yikasam da tirnaklarimin arasindaki o siyahliklar hep duruyor. Bazi hafta sonlari yalniz basima carsida dolasiyorum. Saniyorum ki herkes ellerime bakacak. Ellerimi ceplerimden hic cikarmiyorum.