Alemdagda Var Bir Yilan

Iste karsi karsiyasin. Haydi bakalim. Söyle söyleyecegini. De diyecegini. Dinler de. Tatli tatli dinler de. Sevgiden söz ac. Ne cikar; o seni anlarsa degil, sen onu anlarsan bir seyler olacak. Iste karsi karsiyasin. Birdenbire kalkar, dudaklarindan öpebilirsin. Gözlerini kapar. Ne güzel gözlerini kapar. Belki de seni görmemek icindir. Sen de kaparsin gözlerini. Belki de onu görmemek icindir. Ne sen onu ne o seni anliyor. Belki anlamak ikinizin de isine gelmiyor. Tani, tani, kendini tani. Ise basla bir kere bu yönden. Sonra onu da anlayacaksin.
Sait Faik Abasiyanik kendine özgü yalin ve akici öykülerinde okuru sasirtan, insani ve dogayi bütün ictenligiyle anlatmaktan geri durmayan, her seyin merkezine insan sevgisini koyan bir yazar. Kökü kendinden olan bir yazar olarak Abasiyanik, cumhuriyet dönemi edebiyatimizda bir mihenk noktasi olarak belirirken cagdas öykücülügümüzün de temellerini atar.
Sait Faik Abasiyanik, öykücülügümüzün en özgün ve ayriksi seslerinden