Semaver

Anlatmayi arzunun ötesinde ihtiyac olarak gören, yaziya meftun ve mecbur bir kalem Sait Faik... Sembolik bir mekan olarak belledigi yaziya siginarak, kaleme kagida sarilarak gün geciren, anlatmasa deli olacak, yazmasa nefes alamayacak bir yazi tiryakisi... Varolus sorumlulugunu yazarak üstlenenlerden...
Yazarin ilk öykü kitabi olan Semaverde 1936 söz konusu yazi tutkusunu görmek mümkün. Kitabin merkezinde ise sevmek korkusu bulunuyor. Cogunlukla hayal kirikliklariyla sonuclanan muhtelif sevme girisimleri, sonraki adimlari daha ürkek ve tekinsiz hale getirse de karakterleri hicbir zaman mutlak bir eylemsizlige sürüklemiyor. Umut hep var
Korkuya ragmen duvar örülmüyor bu metinlerde. Denize, adalara, balikcilara, baliklara, sercelere, sözün özü yasamin her türlüsüne kucak aciliyor.
Anlasildi; ben bayraklari degil, insanlari seviyorum. Öyleyse yuvarlak dünyanin üstünden akip gecen yildizlara bakan vapurlarda ömrüm gececek. Bandirasi her ne olursa olsun asilandigim ve ekildigim limanda dallarimi sallayarak her gecen vapuru selamlayacagim.