Sisli Köye Kan Damladi

Kendi öz topraklari üzerinde evsiz, barksiz, caresiz birer yabanciydilar simdi. Döndüler, ama
umduklarini bulamadilar. caresizlikten coban tuttuklari insanlara coban, irgat tuttuklarina
irgat, hizmetci tuttuklarina hizmetci olup karin tokluguna calistilar. Gün oldu tok, gün oldu
ac kaldilar. Iyi komsularin merhametine sigindilar. Bir süre gizlenip cekilmez bir hayat
sürdürdüler. Yaban eller zor gelmis, vatan hasreti ates olup yüreklerini yakmisti. Büyük
askla, sevkle ve umutla evlerine dönmüslerdi ama gördükleri karsisinda bütün umutlari buzla
tuz olmustu. Gün gectikce horlandilar, dislandilar, ötekilestirildiler. Kilic artigi sifati ile
asagilandilar. Köy halki bir sabah kalktiginda Zanan Gelini, biricik kizini ve onlarla birlikte
dönen yoldaslarini yerlerinde bulamadilar. Hepsi kus olup gitmisti sanki. Zamaninda; kendilerine hizmetci, hizmetkarlik yapanlara hizmetci olmayi iclerine sindirememislerdi
demek. Geriye yarali hatiralarini, kanli gözyaslarini, kirik kalplerini dostluk izlerini birakip
gittiler. Tandirlarinda pisirilen sicak bir ekmegi bile yemeden bir gece yarisi can havliyla
kacarak gittiler.