Nakamin Mecnun-u Leyli Mesnevisi

Türk edebiyatinda siklikla islenen konulardan biri de Leyla ve Mecnnun birbirlerine olan asklaridir. Islamiyet öncesi dönemlerde Arap yarimadasinda ortaya cikan bu ask hikayesi, Arap, Fars ve Türk edebiyatlarinda hem sairler hem de okurlar tarafindan önemli derecede ragbet görmüstür. Yüzyillar öncesinde Arap cöllerinde yasanmis bir askin kendi cografyasinin sinirlarini asarak farkli milletler ve kültürler tarafindan bu ölcüde itibar görmesi, zamandan ve mekandan kayitsiz evrensel bir duygunun mahsulü oldugunu kanitlar niteliktedir. Modern toplumlarin önemli bir tüketim metai haline gelen askin tarihsel serüvenine bakildiginda edebiyattan mimariye; felsefeden musikiye kadar genis bir yelpazede toplumlarin kültürlerinin sekillenmesinde önemli bir paya sahip oldugu görülür. Askin Leyla ve Mecnn tipleri üzerinden anlatilmasi, müslüman toplumlarin edebiyatlarindaki ortakliklardan biridir.
Türk edebiyatinda ise Leyla vü Mecnn mesnevileri daha cok Nizamnin eserinin etkisi altinda nazire veya telif-tercüme yoluyla olusturulmustur. Bilindigi gibi bu anlati, ilk olarak Nizam tarafindan planli bir kurgu ile hikaye edilmistir. Türk edebiyatinda ilk müstakil örnegine Sahidde tesadüf ettigimiz otuz civarindaki Leyla vü Mecnn mesnevisinin sonuncusu, Nakamin Nizamye nazire olarak kaleme aldigi Mecnn u Leyl mesnevisidir.
Elinizdeki kitapta, Leyla ile Mecnn hikayesinin Arap, Fars ve Türk edebiyatlarindaki tarih seyri hakkinda bilgi verilmis ve XIX. yüzyilin önemli sairlerinden Ismail Nakamin Mecnn u Leyl mesnevisi incelenerek mesnevinin iki nüshasinin karsilastirilmasi sonucu kurulan tenkitli metnine yer verilmistir.