Ben Yusuf

Ilk basta dilenci midir nedir diyorduk. Adammis, nerden bilelim Neredeyse sürüne sürüne yürürdü, aci cektigini düsünürdük ya inadina gülec, ille de gülecti. Bizim gibi sokagin iki basina ikiser tas dikip araba gecinceye kadar top oynayan, asfaltin düz durdugu tek yere kuka kondurup kurtarmali saklambac oynayan, yolun ortasina gazoz kapaklarini dizip vurus karis oynayan cocuklara kiza kiza, elleri götünde hötzöt ede ede gecen, ödümüzü kopartan öbür amcalar gibi degildi hic. Irkiltmeyen, korkutmayan bir halesi vardi basinin üstünde. Aksilik aksiligi de kovalasa, kanalizasyon da patlasa, tamire gelen cocuk kanalizasyon yerine kanalizyon da dese, insanlar yine de kendi dillerinde sohbet edebilir, yine de gül gibi gecinip gidebilirler Benyusuftaki öyküler, bu duyguyu veriyor insana. Insan milletinin bu yüzünü gösteriyor. Sezgin Kaymazdan, komsuluk eden, gönül gezdiren, tamir eden, sirt sivazlayan, sohbet eden öyküler.