Kayip Kimlikler

Sira sira hanimelilerinin ciceklendigi ve sardunyalarin günesin yakiciligindan kurtulup dinlenmeye koyulduklari o vakitte, dedemin erkek kardeslerine, annesine ve babasina, Geciyorken bir ölün denilince, derin bir sessizlige acilan kapidan iceri girip, ölümün soguk yüzüyle karsilasmislar. Aile efradindan bir tek dedem ve ablasi hayatta kalmayi basarmislar. Dedem kisa bir süre saklandiktan sonra Ermenistana, yani simdiki Ararat bölgesinin Artasat sehrine kacmis. Ablasinin hikayesinin ayrintilarini ise bilmiyoruz. Tek bildigimiz Damascus tarafina gidebildigi.
Bir beyaz kagida dökülmüs kelimeler, bir araya gelerek ancak bu kadar yürek burkabilirdi. Kagittaki silik izler, okuyacak olanin ve yazanin hüznüyle yüklüydü. Artik hayattan zevk almiyorum... Bu sekilde devam etmenin ikimize de faydasi yok... Bunu sana yapamam... Beni bir daha arama diyordu genc kiz.
Suat Koroglu, ilk romaninda yerinden yurdundan edilen bir ailenin hikayesini anlatiyor. Öztürk ailesi, ruhen ve bedenen aldiklari yaralarla Istanbula göcer. Yeni yasamlari sürprizlere oldugu kadar özlemlere de gebedir.
Kayip Kimlikler, sadece göc eden bir ailenin dramatik hikayesi degil, ayni zamanda birbirine cok yakin olan yabancilarin traji-komik, düsündürücü, sürükleyici bir anlatimi. Toplumsal calkantilar arasinda savrulan insanlar, yarim kalan hayatlar... Biri Zonguldaktan digeri Diyarbakirdan cikip Istanbulda yollari kesisen iki gencin örselenmis hayatlari, belki de bir askin gerekcesi olacaktir...