Meleksiz Oldugum Her Güne Senin Kanatlarinla Basliyordum

Sen yürürken pek cok seyden vazgecerdik. Kahvaltidan, ciceklerden ve kitaplardan vazgecerdik. 70lere dogru akardi tüm müzikler. Cam ormanlarina soguk yagmurlar yagardi, balkonlar üsürdü. Yürümekten vazgecerdik. Sen yürürken ay isigi her yerde bulurdu bizi. Sen yürürken dudaklarimiz kilitlenirdi. Bir müddet susardi otomobiller. Kirmizilari parlardi trafik isiklarinin. Sokaklardan vazgecerdik, sehirlerden vazgecerdik, yasamaktan vazgecerdik. Sen yürürken kaldirimdan sayfalara sicrardi adimlarin, sayfalarima. Durup izlerdik yürüyüsünü caddede ve kagitta. Bunun bir adi olmali derdik arkadaslarla. Biraz egri ve cabuk, biraz agir ve hafif, caddeyi tanimlardin. Isimlerden vazgecerdik, anlamlardan vazgecerdik, sözcüklerden vazgecerdik. sik olup yazmanin, yazarak asik olmanin, yazdikca asik olmanin, masumiyetin, güzellik, kelimeler ve sarkilar tarafindan zapt edilmenin, gercek bir hayalin roman-si. Yazilisindan yillar sonra kitap halinde.