Kumsaldaki Kiz

Fatma on iki yasindaydi. Annesi bir bucuk aylikken onu terk edip kayiplara karismisti. Bir taraftan annesiz büyüyen her cocuk gibi sevgiye ihtiyac duyuyor diger taraftan annesine duydugu caresiz öfke onu mutsuz ediyordu. Üstelik yasamin yükünü hafifleten olanaklardan da yoksundu Fatma. Okula gidememis, daha o yasinda evin bütün yükünü sirtlanmis bir cocuk isciydi. Kendini unutulmus ve degersiz hissediyordu. Zaman zaman onu nasil bir gelecegin bekledigini merak ediyor ve umutsuzluga kapiliyordu. Peki kabugunu kirabilecek miydi Fatma kendi yasamina yön vermeyi basarabilecek miydi Yalnizca annesine duyabilecegini sandigi bir sevgi filizlenebilecek miydi yüreginde Fatmanin öyküsü, aslinda hepimizin öyküsü... Her gün haberlerde gördügümüz, gazetelerde okudugumuz ya da sokakta yürürken yanlarindan gectigimiz onlarca cocugun öyküsü
Kumsaldaki kiz, cocukluklari elinden alinmis ve cok kücük yasta büyümek zorunda birakilmis cocuklarin dünyasina aralanan bir perde. Belki perdeyi aralamaktan ötesini yapmak icin bir adim olur diye