Ekranin Ardinda Kaybolan Insan

Ilk adim belki de zararsiz bir seyle basladi Cicekler. Doga, evlerimize ciceklerle tasindi ama bakimi zordu, ömürleri kisaydi. Neden sonsuza dek canli gibi duran cicekler yapmayalim diye düsündük. Böylece her daim mükemmel görünecek yapay cicekler hayatimiza girdi. Ama bu mükemmeliyetin bir bedeli var Gercekten uzaklasmak.
Ciceklerle basladik ama bu yetmedi. Etrafimizda doganin kokusu da olsun istedik. Bu yüzden parfüm siselerine yapay kokular eklemeye basladik. Lavanta kokusu, okyanus esintisi ya da taze meyve aromasi... Hepsi bir sisenin icinde, birkac püskürtme kadar yakin.
Daha sonra midemiz hedef alindi. Laboratuvar ortaminda üretilen yapay etler, genetigi degistirilmis sebzeler, daha uzun ömürlü, daha dayanikli ve her zaman ulasilabilir hale getirildi. Süpermarket raflarinda gördügümüz yiyeceklerin artik cogu, gercek anlamda doganin bir ürünü degil.
Gidalarimiz yapay hale geldikce, beyinlerimiz de ayni sürecten gecti. Yapay bilgi, sahte haberler, yanlis yönlendirmeler hayatimizi kusatti. Artik dogruyu yanlistan ayirmak zorlasti. Dijital dünyanin bu yapay bilgi bombardimani, bir yandan her sey hakkinda bilgi sahibi olmamizi saglarken, diger yandan gercek bilginin ne olduguna dair kafamizi karistirdi.
Ve iste nihayet, bu yapaylik yolculugunun son noktasi Yapay zeka. Artik makineler bizim yerimize düsünüyor, analiz yapiyor, kararlar aliyor. Insan beyninin yarattigi en büyük icatlardan biri olan yapay zeka, simdi insanligin kendisine meydan okuyor.
Yapay ciceklerle baslayan bu yolculuk, yapay zekaya kadar uzanan bir dönüsüm hikayesi. Peki bu sürecte biz neye dönüstük..