Bizim Köyün Ermenileri

Orda bir köy var uzakta O köy bizim köyümüzdür.
Biz ise Osmanli kulu, uyrugu olan Müslümanlar. Ermenileri de Müslüman bu köyün. Türkler Ermani diyor ama adlari Sneredeyse tamami Türklerle ayni Kadir, Selami...
Osmanli, Ermeniler hakkinda zorunlu göc karari cikarip yersiz yurtsuz birakirken onlarin Müslümanliklarini unutuyor. Yakin kasabadan kötü haberler geliyor, yanginlarin isi kokusu esliginde.
Daga kacanlar olur ama dagda Osmanliya bas kaldirip eskiyalik etmis olanlar vardir. Nihayetinde komsunun mali mülkü Osmanli ile eskiyayi bulusturur, kucaklastirir.
Köyde komsular ise Ermani dostlarina sadiktir; sevgileri, saygilari kalicidir. Ta ki pariltilarina eslik eden altin singirtilarinin fisiltilara, fisiltilarin dedikodulara, dedikodularin söylencelere, söylencelerin iskencelere ve kirimlara varmasina dek.
Ugur Sümer bizim köyün dört kusaktir aktarila gelen kaderini, gecmisini üc uzun öyküyle anlatarak, bir anlamda sözlü tarih tanikliginda bulunuyor. Bu taniklik; kendi aile büyüklerinin, atalarinin gercekligi ama ayni zamanda olup bitenin yasayanlarin gözünden, sözünden dile getirilmesi ve sahnelenmesi.